Od bitwy o Madryt, która miała miejsce między październikiem 1936 a marcem 1937 wojna przybrała postać wojny pozycyjnej. Po bitwach pod Guadalajarą (marzec 1937) i Brunete (lipiec 1937) front w okolicach Madrytu ustabilizował się i pozostał niezmieniony do końca wojny domowej. Po pewnym czasie przewagę zaczęła zdobywać strona nacjonalistyczny, m.in. poprzez opanowanie ważnych ośrodków przemysłowych w Bilbao i Asturii, w których znajdowały się kopalnie, huty i zakłady metalowe zaopatrujące armię republikańską. Dzięki temu zagraniu rząd republikański został uzależniony od dostaw zaopatrzenia z zagranicy.
Po zdobyciu przez nacjonalistów Asturii i Kraju Basków z uprzemysłowionym Bilbao, wojska frankistowskie poczęły zdobywać coraz większe tereny kraju. W hiszpańskiej wojnie domowej kluczowym okazało się zdobywanie miast oraz ważnych węzłów komunikacyjnych. Sytuacje strony republikańskiej znacznie utrudniły wewnętrzne tarci i pierwsze rozłamowe tendencje. Walczące o władze partie mordowały wzajemnie swoich sympatyków, dochodziło do czystek, na początku skrytych, później w zasadzie jawnych.
Po zdobyciu przez nacjonalistów Asturii i Kraju Basków z uprzemysłowionym Bilbao, wojska frankistowskie poczęły zdobywać coraz większe tereny kraju. W hiszpańskiej wojnie domowej kluczowym okazało się zdobywanie miast oraz ważnych węzłów komunikacyjnych. Sytuacje strony republikańskiej znacznie utrudniły wewnętrzne tarci i pierwsze rozłamowe tendencje. Walczące o władze partie mordowały wzajemnie swoich sympatyków, dochodziło do czystek, na początku skrytych, później w zasadzie jawnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz